ညွဥ္္းဆဲသူကား အနာမ်ား ဝဋ္္ေၾကြးေၾကာက္္စရာေကာင္းပံုု

ေၾကာက္္လန္္႔ဖြယ္ရာ ဝဋ္ေၾကြးၾကမၼာ

ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္္က သာဝတၳိ ျပည္သား တစ္ေယာက္ ျမတ္စြာ ဘုရား သာသနာေတာ္မွာ ဝင္ျပီ းရဟန္း ျပဳပါတယ္။ သူ႔နာမည္က အရွင္တိႆလုိ ႔ေခၚပါတယ္။

ရဟန္းျပဳျပီးေတာ့ သီလ၊ သမာဓိ၊ပညာ အက်င့္ ေတြကုိ..ေကာင္းမြန္စြာ က်င့္ၾကံ ပါတယ္။ ေနာက္ကာလအတန္ၾကာေတာ့ သူ႔မွာ အနာေရာဂ ါေတြေပၚ လာတယ္။

အစမွာေတာ့ မုန္႔ညွင္းေစ့ေလာက္္ အဖုေလးေတြ ေပၚလာတယ္။ ေနာက္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ပဲ ကုလားပဲဲလုံးေလာက္ စားေတာ္ပဲ လုံးေလာက္ ဆီးေစ့ေလာက္ ဆီးျဖဴ သီးေလာက္ ဥသ်ွစ္သီးမွည့္ေလာက္ အဖုလုံးၾကီးေတြျဖစ္လာျပီး ေပါက္ကြဲ ၾကတယ္။

တစ္ကုိယ္လုံးမွာ အေပါက္အေပါက္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလုိျဖစ္ျပီး တစ္ကုိယ္လုံး ပုပ္ေန လုိ႔ သူကုိ ပူတိဂတၱတိႆလုိ႔ ေခၚၾကတယ္။

သူ႔မွာ အရုိးေတြေ ဆြးေျမ့ျပီး က်ဳိးကုန္ တယ္။ ယခုကာလ မွာလည္း တခ်ဳိ႔မွာ အဲဒီလုုိ အရုိးေတြ ေဆြးေနတာကုိေတြ့ျမင္ၾကရမွာပါ။ လက္ကုိကုိင္ျပီးမ..လုိက္ရင္ အဲဒီအရုိးက က်ဳိးသြား သတဲ့။

ေျခကုိ မ..လုိက္ရင္လည္း ေျခရုိးက က်ဳိးသြားသတဲ့။ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ လူမမာကုိ မကုိင္ဝံ့၊ မ..မ..ဝံ့နဲ႔ ေဆြးမ်ဳိးေတြက ဘယ္လုိမွ မျပဳနုိင္ဘဲ မ်က္ရည္စက္ လက္နဲ႔ ၾကည့္ေနၾက ရတယ္လုိ ႔ဆုိပါ တယ္။

အဲဒီ ပူတိဂတၱတိႆမေထရ္မွာ က်ေတာ့လည္း သူ႔တပည့္ေတြ မျပဳစု နုိင္ၾကေ တာ့ဘူး။ အဝတ္သကၤန္း ေတြကလည္း ေသြးပုပ္ ျပည္ပုပ္ေတြနဲ႔ လူးေပေနတယ္။

ဘယ္သူမွ ျပဳစုသူမရွိဘဲ ကုိးကြယ္ရာမဲ့ ျဖစ္ေန ပါတယ္။ အလြန္ဆုိးရြားတဲ့ အနာေရာဂါေတြကုိ ၾကာရွည္ ျပဳစုရေတာ့ တာဝန္ေလး တတ္ပါ တယ္။

အဲဒီလုိိ ကုိးကြယ္ရာမဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့အခါမွာ ျမတ္စြ ာဘုရားက အဲဒီ ပူတိဂတၱတိႆမေထရ္ကုိးကြယ္ရာမဲ့ ျဖစ္ေနပုံ ရဟႏၱာျဖစ္ဖုိ႔အေၾကာင္း ဥပနိႆယရွိပုံကုိ ျမင္ေတာ္မူ တယ္။ေက်ာင္းစဥ္လွည့္ျပီး ၾကည့္ရွု႔တဲ့ အေနအားျဖင့္ အဲဒီ ေနရာကုိ ၾကြသြ ားေတာ္မူ ပါတယ္။

မီးတင္းကုပ္မွ ေရေႏြးတည္ျပီး ေရေႏြြးပူေအာင္ ေစာင့္ေနေတာ္မူတယ္။ ေရေႏြးတဲ့အခါ အဲဒီပူတိဂတၱတိႆရဟန္းရဲ့ ခုတင္ေညာင္ေစာင္းကုိ မ..ျပီး ေရႊ့ထုိင္ဖုိ႔ ကုိင္ေတာ္မူတယ္။

အခါ အနီးအပါးမွာရွိတဲ့ ရဟန္းေတြက “ဖယ္ေတာ္မူပါဘုရား တပည့္ေတာ္တုိ႔ မ..ေရႊ႔ပါ့မယ္”လုိ႔ ေလ်ွာက္ျပီး မီးတင္းကုတ္သုိ႔ယူလာၾကပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက ေရစည္ပုိင္းကုိယူျပီးေတာ့ ေရေႏြးထည့္ျပီး အဲဒီရဟန္္း ေတြကုိ ပူတိဂတၱတိႆရဲ့ ဧကသီကုိ ေရေႏြးနဲ႔ဆုတ္ခြာျပီး ေလ်ွာ္ေစတယ္။

ေလ်ွာ္ျပီးေနလွမ္းေစတယ္။ အဲဒီ အေတာအတြင္း ျမတ္စြာဘုရားက အနီးအပါးမွာ ရပ္ေတာ္မူကာ ပူတိဂတၱတိႆရဲ့ ကုိယ္ကုိ ေရေႏြးနဲ႔ ဆြတ္ျပီး ေရခ်ဳိးေပးေစတယ္။

ေနလွမ္းထားတဲ့ ဧကသီေျခာက္တဲ့အခါ အဲဒီဧကသီကုိိ ဝတ္ေစျပီးေတာ့ သင္းပုိင္ကုိ ေရေႏြးနဲ႔ ေလ်ွာ္ေစျပီး ေနပူမွာလွမ္းထားေစတယ္။

အဲဒီသကၤန္းေျခာက္တဲ့အခါ အဲဒီသင္းပုိင္ကုိ ဝတ္ေစတယ္။ ဧကသီကုိ ရုံေစတယ္။ အဲဒီအခါ ပူတိဂတၱတိႆမေထရ္ဟာ သက္သာရာရျပီး စိတ္တည္ျငိမ္စြာနဲ႔ ခုတင္ေပၚမွာ ေလ်ာင္းေနတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက ပူတိဂတၱတိႆရဲ့ ေခါင္းရင္းက ရပ္ေတာ္မူူလ်ွက္ တရားေဟာေတာ္မူပါ တယ္။ခႏၶာကုိယ္ၾကီးရဲ့ အျပစ္ျပတရားေတြကုိေဟာေတာ္မူတာပါ။

ထုိေနာက္အနာ ေရာဂါျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အားကုိးရမည့္ အရာမွာ တရားသာလ်ွင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာေတာ္ မူပါတယ္။

ပူတိဂတၱမေထရ္ကလည္း တရားကိုိ ႏွလုံးသြင္းမွဳ အေျခခံက ရွိေနတဲ့အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ကုိနား ေနရင္ းဝိပႆနာဥာဏ္ အစဥ္ အတုိင္း တက္ျပီး အရဟတၱဖုိလ္သုိ႔ ေရာက္သြား ပါတယ္။ ရဟႏၱာျဖစ္ျပီး မၾကာခင္ မွာပဲ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သူ႔အေလာင္းကုိ မီးသျဂိဳလ္ေစျပီး အရုိးဓာတ္္ေတာ္ကုိ ေစတီတည္ေစပါတယ္။အဲဒီလုိေစတီတည္ျပီးေနာက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ပူတိဂတၱတိႆမေထရ္ဟာ ဘယ္မွာျဖစ္သလဲလုိ႔ ေမး ေလ်ွာက္ၾကတယ္။

ပရိနိဗၺာန္စံသြားတဲ့အေၾကာင္း ျမတ္စြာဘု၇ားက မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အခါ “ရဟႏၱာ ျဖစ္ဖုိ႔ အေၾကာင္း ဥပနိႆယရွိပါလ်ွက္ သူ႔ကုိယ္ဟာ အဘယ့္ေၾကာင့္ အနာေတြ ေပါက္ျပီးပုပ္ရပါသလဲ။ သူ႔အရုိးေတြ ဘာေၾကာင့္ က်ဳိးရပါသလဲ။ဘာေၾကာင့္ ရဟႏၱာျဖစ္ရပါလဲ”လုိ႔ ေမးေလ်ွာက္ၾကျပန္တယ္။ အဲဒီအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီလုိေျဖၾကားေတာ္မူပါတယ္။

ပူတိဂတၱတိႆမေထရ္ရဲ့ အေလာင္းလ်ာဟာ ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္ကာလက ငွက္မုဆုိး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ငွက္ေတြကုိသတ္ျပီး ေရာင္းစားခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔တည္းေရာင္းလုိ႔မကုန္နုိင္မည့္ ငွက္မ်ားကုိ မသတ္ ေသးဘဲ အေတာင္ခ်ဳိးထားတယ္။ ေျခကုိခ်ဳိးထားတယ္။

ဟုိိတုန္းက အေအးခန္းတုိ႔ ေရခဲစိမ္တုိ႔ဆုိတာ ရွိပုံမေပၚ ပါဘူး။ဒါေၾကာင့္ ပုပ္ပ်က္မကုန္ေအာင္ အရွင္အတုိင္း ခ်ဳိးဖဲ့ျပီး သိမ္းဆည္းထားတယ္။

ယခုကာလမွာလည္း ငွက္ေတြကုိ မသတ္ေသးဘဲ ဒီလုိ ႏွိပ္စက္ျပီး ေလွာင္ထား တာေတြ၊ၾကက္ေတြ ဘဲေတြ ဝက္ေတြ၊ငါးေတြကုိ မသတ္ေသးဘဲ ေလွာင္ထားတာေတြကုိ ရွိတယ္ ဆုိတာ အားလုံး သိၾက မွာပါ။

အဲဒီလုိိငွက္ေတြကုိ လိမ္ခ်ဳိးျပီး ႏွိပ္စက္ခဲ့ သတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ငရဲမွာ ၾကာျမင့္စြာ ဆင္းရဲဒုကၡခံခဲ့ရျပီးေတာ့ အဲဒီကံၾကြင္းေၾကာင့္ လူျဖစ္တဲ့အခါမွာ လည္း အနာေရာဂါမ်ားခဲ့ရတယ္။

ယခုဘဝမွာလည္္း အဲဒီႏွိပ္စက္မွဳ အကုသုိလ္ေၾကာင့္အနာေတြေပါက္ျပီး တစ္ကုိယ္လုံး ပုပ္ရတယ္။ အရုိးေတြ လည္းက်ဳိးရတယ္။

ေနာက္ဆုံး အဲဒီ ငွက္မုဆုိးျဖစ္စဥ္က တစ္ေန႔ေသာ အခါ သူ႔အိမ္ကုိ ၾကြေရာက္လာတဲ့ ရဟႏၱာ အားသူစားဖုိ႔ ခ်က္ထားတဲ့ ငွက္သားဟင္းႏွင့္ ဆြမ္းကုိ ေလာင္းလွဴျပီးေတာ့ အရွင္ျမတ္တုိ႔ သိျမင္တဲ့ တရား၏ အျပီးဆုံးသုိ႔ ေရာက္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္း ခဲ့တယ္။

အဲဒီဆြမ္းအလွဴဒါနေၾကာင့္္ ေတာင္းခဲ့တဲ့ဆုနဲ႔အတူ ဒီဘဝမွာ တရားအားထုတ္လုိက္ေတာ့ ရဟႏၱာျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဒီဝတၳဳမွာ အနာေရာဂါေတြ အၾကီးအက်ယ္ ျဖစ္ျပီး တစ္ကုိယ္လုံး ရစရာ မရွိေအာင္ ပုပ္ရတယ္။ အရုိးေတြလည္း က်ဳိးရတယ္ဆုိတာ “ညွဥ္းဆဲသူကား အနာမ်ား”ဆုိတဲ့ အကုသုိလ္ အက်ဳိးတရားရဲ့ သက္ေသ သာဓကပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္္ အားလုံးေသာ သူမ်ားလည္း ထုိသုိ႔ေသာ ဝဋ္ေၾကြးမ်ားမွ လြတ္ကင္းေအာင္ “သူတစ္ပါးကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာ သနားငဲ့ညွာ မညွဥ္းဆဲဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ အားထုတ္ ေစလုိေၾကာင္း” ေရးသား တင္ျပ လုိက္ ပါသည္။

စာဖတ္သူ အားလုံံး သက္ရွည္ က်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာ၍ လုိရာဆႏ ၵတစ္လုံး တစ္ဝတည္း ျပည့္စုံၾက ပါေစ။

အရွွင္ဝိမလဝံသ

(နာလႏၵာတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)