အနီးဆံုးလူကိုိလည္း တန္ဖိုးထားေပးပါ

အနီးဆုံးသူ၏တန္ဖိုး ( ပုံျပင္္ )

တစ္ခါက နယ္စားမင္း တစ္ဦး ဆီမွာေမာင္နီ ဆိုိတဲ့ လုလင္ တစ္ေယာက္ဟာ ႏွစ္ေပါင္္းမ်ားစြာ အမႈထမ္း ခစားေနခဲ့ ပါတယ္။

ႏွစ္ရွည္လ မ်ားစြာ အမႈထမ္္း ခစားေနေပမဲ့ဲဲ ေမာင္နီဟာ မထင္မရွား ရာထူးကေလးမွာပဲ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ေနရ တာေၾကာင့္ စိိတ္ပ်က္ေနခဲ့မိိတာေပါ့..

ဒါေၾကာင့္္ ေမာင္နီီဟာ သူ႔သခင္ နယ္စားမင္းၾကီး အားေလွ်ာက္တင္ လိုက္ပါတယ္

“ အရွင္နယ္စား မင္းၾကီး ကၽြန္ေတာ္ မ်ိဳးေတာ့ ေတာငန္းျဖဴ ၾကီးေတြလိုိ ဟိုးအေ၀းဆီ ပ်ံေတာ့ မယ္ ခင္ဗ်ာ”

နယ္စားမင္း ကလည္း“ေဟ့…ဘာျဖစ္လို႔ လည္းကြ၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ဆိုစမ္းပါအုန္း” လို႔ေမး ပါေတာ့ တယ္

“ နယ္စားမင္းၾကီး ခင္ဗ်ာ.. ျခံထဲက ၾကက္ဖကို ျမင္တယ္ မဟုတ္လား” လို႔ ေမာင္နီက ဆိုပါတယ္..

“ သူ႔ေခါင္းမွာ ေဆာင္း ထားတဲ့ အေမာက္ဟာ ယဥ္ေက်းမႈကို ျပတဲ့ အမွတ္သေကၤတ တစ္ခု ျဖစ္ပါ တယ္။

သူ႕ေျခေထာက္ က မာေၾကာတဲ့ ေျခသည္းနဲ႔ ခြ်န္ထက္တဲ့ အတက္ေတြြဟာ သူရဲ႕ ခြန္အားေတြကို ျပသေန ပါတယ္။

ဘယ္ရန္သူမဆို ခြတ္ဖို႔ ၀န္မေလးျခင္း ကသူ႕ရဲ႕ ရဲ၀ံ႔မႈ ကို ျပေန ပါတယ္။

အစာရွာေတြ႔တဲ့ အခါတိုင္း အျခားတစ္ပါး ၾကက္ေတြကို တကြပ္ကြပ္နဲ႔ ေခၚေကၽြးတတ္ျခင္း ဟာလည္း သူရဲ႕ ရက္ေရာ သေဘာေကာင္းမႈ ကိုိ ထင္ဟပ္ ျပသေန ပါတယ္။

ညဥ္႕ဦးယံ ကေန မိုးေသာက္ယံထိ အခ်ိန္မွန္မွန္ တြန္က်ဴးတတ္ျခင္းကေတာ့ အမွန္ကိုသာ

ဆိုတတ္တဲ့သူ႕သေဘာကို ထင္ရွားေအာင္ ျပသလို ရွိိေန ပါတယ္။

အဲဒီလို ဂုဏ္အရည္အေသြးေကာင္း ငါးရပ္နဲ႔ျပည္စုံ ပါလ်က္ ၾကက္ဖေတြဟာ အရွင္ နယ္စားမင္းၿကီးရဲ႔ ပြဲေတာ္တည္ဖို ႔အတြက္ ေနစဥ္နဲ႔အမွ် သတ္ျဖတ္ခံေန ရတယ္။

ဘာေၾကာင့္္ သူတို႔ကို တန္ဖိုးမထား အလြယ္တကူ သတ္စားေန ရသလဲ။ အေၾကာင္းအရင္းက … လူနဲ႔လက္ လွမ္းတမီမွာ ရွိေနတဲ့ အတြြက္ေၾကာင့္ပဲ။

သူဟာ လူနဲ႔ နီးစပ္လြန္းတယ္ သူ႔ကို အျမဲျမင္ေန ရတယ္ ေတြ႔ေန ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရုိးသြား တယ္။ သူ႔တန္ဖိုးေတြြ ဘယ္လို ရွိတယ္ ဆိုတာ မစဥ္းစားမိၾကေတာ့ဘူး။

ဟိုးအေ၀းၾကီးက မိုင္ေထာင္ခ်ီေ၀းတဲ့ အရပ္က တစ္ခါတေလမွ နယ္ေျပာင္းပယ္ေျပာင္း ေရာက္လာ တတ္တဲ့ ေတာငန္းျဖဴ ၾကီးေတြ က်ေတာ့

ၾကက္ဖရဲ႕ ဂုဏ္အဂၤါနဲ႔ ျပည္စုံၾကတာမဟုတ္ေပမယ့္ ရွားပါတယ္၊ ေတြ႕ရခဲတယ္ ဆိုတာ တစ္ခုတည္းနဲ႕ နယ္စားၾကီးက အင္မတန္ တန္ဖိုးထားတယ္။

ဥယ်ာဥ္ထဲ ေရကန္ထဲမွာ ငါးေတြစား လိိပ္ေတြစား၊ ေကာက္ပင္ေတြ ကိုက္ျဖတ္နဲ႔ အမ်ိဳးမိ်ဳး ဖ်က္ဆီးေပမယ့္ သူတို႔ကိုိ လုံး၀ ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ျခင္းမရွိ၊ ဒီအတိုင္း အလွၾကည့္ ထားတယ္..

ဒါေၾကာင့္မို႔ ကၽြန္ေတာ္ မ်ိဳးလည္း ေတာငန္းျဖဴၾကီး မ်ားလို ေ၀းရာဆီပဲ ပ်ံသန္းသြားေတာ့ မယ္လို႔ ေလွ်ာက္တင္ေၾကာင္းပါ နယ္စားမင္း ခင္ဗ်ာ” လို႔ ေလ်ာက္တင္ လုိိက္ပါ တယ္

မွန္ပါတယ္… ဒါေၾကာင့္ ပုံျပင္ထဲကလုိပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တေတြဟာ တစ္ခါတေလမွာ ဆရာနဲ႔ တပည့္၊ မိဘနဲ႔ သားသမီး၊ အလုပ္ရွင္နဲ႔ အလုပ္သမား၊ စသည့္တို႔ၾကားမွာ

“နီးလြန္းသည့္အခါ မျမင္ ေတြ႕ဖန္ မ်ားေသာ အခါ တန္ဖိုး မရွိိ” ဆိုိရုိးစကားကဲ့သို႔ နီးနီးနားနားမွာ ရွိတဲ့ သူရဲ႕တန္ဖိုးကို ေမ့ေလ်ာ့ေန တတ္ၾက ပါတယ္

ဒီပုံျပင္ထဲကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာ အတိုိင္း အနီးဆုံး သူရဲ႕တန္ဖိုးကို ျမင္တတ္ၾက ပါေစ

Ashin Marnita

ကာယဝါစီ အရွင္မာနိိတ

Unicode

အနီးဆုံးလူကိုလည်း တန်ဖိုးထားပေးပါ

အနီးဆုံးသူ၏တန်ဖိုး ( ပုံပြင် )

တစ်ခါက နယ်စားမင်း တစ်ဦး ဆီမှာမောင်နီ ဆိုတဲ့ လုလင် တစ်ယောက်ဟာ နှစ်ပေါင်းများစွာ အမှုထမ်း ခစားနေခဲ့ ပါတယ်။

နှစ်ရှည်လ များစွာ အမှုထမ်း ခစားနေပေမဲ့ဲ မောင်နီဟာ မထင်မရှား ရာထူးကလေးမှာပဲ တာဝန် ထမ်းဆောင် နေရ တာကြောင့် စိတ်ပျက်နေခဲ့မိတာပေါ့..

ဒါကြောင့် မောင်နီဟာ သူ့သခင် နယ်စားမင်းကြီး အားလျှောက်တင် လိုက်ပါတယ်

“ အရှင်နယ်စား မင်းကြီး ကျွန်တော် မျိုးတော့ တောငန်းဖြူ ကြီးတွေလို ဟိုးအဝေးဆီ ပျံတော့ မယ် ခင်ဗျာ”

နယ်စားမင်း ကလည်း“ဟေ့…ဘာဖြစ်လို့ လည်းကွ၊ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ဆိုစမ်းပါအုန်း” လို့မေး ပါတော့ တယ်

“ နယ်စားမင်းကြီး ခင်ဗျာ.. ခြံထဲက ကြက်ဖကို မြင်တယ် မဟုတ်လား” လို့ မောင်နီက ဆိုပါတယ်..

“ သူ့ခေါင်းမှာ ဆောင်း ထားတဲ့ အမောက်ဟာ ယဉ်ကျေးမှုကို ပြတဲ့ အမှတ်သင်္ကေတ တစ်ခု ဖြစ်ပါ တယ်။

သူ့ခြေထောက် က မာကြောတဲ့ ခြေသည်းနဲ့ ချွန်ထက်တဲ့ အတက်တွေဟာ သူရဲ့ ခွန်အားတွေကို ပြသနေ ပါတယ်။

ဘယ်ရန်သူမဆို ခွတ်ဖို့ ဝန်မလေးခြင်း ကသူ့ရဲ့ ရဲဝံ့မှု ကို ပြနေ ပါတယ်။

အစာရှာတွေ့တဲ့ အခါတိုင်း အခြားတစ်ပါး ကြက်တွေကို တကွပ်ကွပ်နဲ့ ခေါ်ကျွေးတတ်ခြင်း ဟာလည်း သူရဲ့ ရက်ရော သဘောကောင်းမှု ကို ထင်ဟပ် ပြသနေ ပါတယ်။

ညဉ့်ဦးယံ ကနေ မိုးသောက်ယံထိ အချိန်မှန်မှန် တွန်ကျူးတတ်ခြင်းကတော့ အမှန်ကိုသာ

ဆိုတတ်တဲ့သူ့သဘောကို ထင်ရှားအောင် ပြသလို ရှိနေ ပါတယ်။

အဲဒီလို ဂုဏ်အရည်အသွေးကောင်း ငါးရပ်နဲ့ပြည်စုံ ပါလျက် ကြက်ဖတွေဟာ အရှင် နယ်စားမင်းကြီးရဲ့ ပွဲတော်တည်ဖို့အတွက် နေစဉ်နဲ့အမျှ သတ်ဖြတ်ခံနေ ရတယ်။

ဘာကြောင့် သူတို့ကို တန်ဖိုးမထား အလွယ်တကူ သတ်စားနေ ရသလဲ။ အကြောင်းအရင်းက … လူနဲ့လက် လှမ်းတမီမှာ ရှိနေတဲ့ အတွက်ကြောင့်ပဲ။

သူဟာ လူနဲ့ နီးစပ်လွန်းတယ် သူ့ကို အမြဲမြင်နေ ရတယ် တွေ့နေ ရတယ်။ အဲဒီတော့ ရိုးသွား တယ်။ သူ့တန်ဖိုးတွေ ဘယ်လို ရှိတယ် ဆိုတာ မစဉ်းစားမိကြတော့ဘူး။

ဟိုးအဝေးကြီးက မိုင်ထောင်ချီဝေးတဲ့ အရပ်က တစ်ခါတလေမှ နယ်ပြောင်းပယ်ပြောင်း ရောက်လာ တတ်တဲ့ တောငန်းဖြူ ကြီးတွေ ကျတော့

ကြက်ဖရဲ့ ဂုဏ်အင်္ဂါနဲ့ ပြည်စုံကြတာမဟုတ်ပေမယ့် ရှားပါတယ်၊ တွေ့ရခဲတယ် ဆိုတာ တစ်ခုတည်းနဲ့ နယ်စားကြီးက အင်မတန် တန်ဖိုးထားတယ်။

ဥယျာဉ်ထဲ ရေကန်ထဲမှာ ငါးတွေစား လိပ်တွေစား၊ ကောက်ပင်တွေ ကိုက်ဖြတ်နဲ့ အမျိုးမျိုး ဖျက်ဆီးပေမယ့် သူတို့ကို လုံး၀ ပစ်ခတ် သတ်ဖြတ်ခြင်းမရှိ၊ ဒီအတိုင်း အလှကြည့် ထားတယ်..

ဒါကြောင့်မို့ ကျွန်တော် မျိုးလည်း တောငန်းဖြူကြီး များလို ဝေးရာဆီပဲ ပျံသန်းသွားတော့ မယ်လို့ လျှောက်တင်ကြောင်းပါ နယ်စားမင်း ခင်ဗျာ” လို့ လျောက်တင် လိုက်ပါ တယ်

မှန်ပါတယ်… ဒါကြောင့် ပုံပြင်ထဲကလိုပဲ ကျွန်တော်တို့ တတွေဟာ တစ်ခါတလေမှာ ဆရာနဲ့ တပည့်၊ မိဘနဲ့ သားသမီး၊ အလုပ်ရှင်နဲ့ အလုပ်သမား၊ စသည့်တို့ကြားမှာ

“နီးလွန်းသည့်အခါ မမြင် တွေ့ဖန် များသော အခါ တန်ဖိုး မရှိ” ဆိုရိုးစကားကဲ့သို့ နီးနီးနားနားမှာ ရှိတဲ့ သူရဲ့တန်ဖိုးကို မေ့လျော့နေ တတ်ကြ ပါတယ်

ဒီပုံပြင်ထဲကပေးတဲ့ သင်ခန်းစာ အတိုင်း အနီးဆုံး သူရဲ့တန်ဖိုးကို မြင်တတ်ကြ ပါစေ

Ashin Marnita

ကာယဝါစီ အရှင်မာနိတ